ΠΡΙΓΚΗΠΕΣΣΑ – Από παλιό ρεμπέτικο μέχρι αυτοσχεδιασμό

Ήθελαν να δημιουργήσουν ένα μαγαζί όπου θα παίζουν όσα τραγούδια αγαπούν. Κουβέντα στην κουβέντα, το μαγαζί βρέθηκε και στις 15 Δεκεμβρίου του 2006 ο Δημήτρης Μυστακίδης και ο Δημήτρης Σφίγγος άνοιξαν την “Πριγκηπέσσα”.

Το μοναδικό καθαρόαιμο ρεμπετάδικο στη Θεσσαλονίκη του σήμερα. Δεν θα βρείτε σ’ αυτό τραγούδια-σουξέ, λουλούδια, πίστα για χορό και εκκωφαντικό ήχο. Μόνο καλό τραγούδι, παρεΐστικη ατμόσφαιρα και εξαιρετικές φωνές όπως αυτές των Μυστακίδη, Σφίγγου και Χρήστου Μαστέλλου.

Δεν είναι τυχαίο ότι η ταμπέλα του μαγαζιού αναγράφει “ζωντανοί μουσικοί”. Νότες και δημιουργοί είναι ένα. Αυθεντικοί, χωρίς φωνητικά ή ηχητικά φτιασίδια. Μέσα σε δύο χρόνια κατόρθωσαν να “ακούγονται” σε όλη την Ελλάδα. Κατά σύμπτωση, η πρόσφατη συνάντησή μας είχε αφορμή μια επίσκεψη στο μαγαζί με παρέα από την Αθήνα που γνώριζε για τον χώρο!
Οι δύο μουσικοί ομολογούν ότι ήδη η “Πριγκηπέσσα” έχει αρκετούς οπαδούς. Ο κόσμος φαίνεται να αναζητά το ρεμπέτικο -ακούγονται κομμάτια μέχρι τη δεκαετία του ’50 κυρίως- αλλά ενημερώνεται και συμμετέχει και σε όσα άλλα φιλοξενεί ο χώρος. Επειδή όπως δηλώνουν “θέλαμε να τραγουδάμε όσα μας αρέσουν, αλλά να βλέπουμε σ’ αυτό το μαγαζί και όσους καλλιτέχνες μας αρέσουν”, γι’ αυτό δεν στάθηκαν μόνο στο ρεμπέτικο. Σε συνεργασία με τον Φλώρο Φλωρίδη κάθε Δευτέρα ο χώρος φιλοξενεί βραδιές αυτοσχεδιασμού με ετερόκλητους καλλιτέχνες και είδη μουσικής, κατά καιρούς καλεί σημαντικούς μουσικούς και ερμηνευτές από ποικίλους χώρους της λαϊκής και της παραδοσιακής μουσικής (Κώστα Παπαδόπουλο, Μανόλη Πάππο, Γιάννη Μωραΐτη, Παύλο Παφρανίδη, Νίκο Τατασόπουλο, Θωμά Κοροβίνη, Ψαρογιώργη, Μπάμπη Γκολέ, Haig Jazdjian, Μαρία Θωίδου), στεγάζει επίσης παρουσιάσεις βιβλίων, ενώ κάθε Κυριακή οι πόρτες ανοίγουν στα παιδιά με παραστάσεις Καραγκιόζη.

ΗΛΙΚΙΑΚΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ

Ο Δημήτρης Μυστακίδης και ο Δημήτρης Σφίγγος δεν στοχεύουν στο να γίνουν διάσημοι ή να κερδίσουν πολλά χρήματα. “Σαφώς και θέλουμε να έχει κόσμο το μαγαζί, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός. Γι’ αυτό και δεν προσκαλούμε γνωστά πρόσωπα της μουσικής σκηνής. Είναι προτιμότερο να παρουσιάζουμε ανθρώπους που αξίζει να τους γνωρίσει και όποιος δεν ασχολείται με τον χώρο”, λέει ο Σφίγγος. Μπορεί να φαίνεται δύσκολο να δουλέψει μια τέτοια φόρμουλα. Ωστόσο η προσέλευση του κόσμου, και μάλιστα όλων των ηλικιών, αποδεικνύει το αντίθετο. Ανάμεσα στους 50άρηδες και πλέον, υπάρχουν παιδιά 18 και 20 χρονών! Ίσως γιατί “οι νεαρές ηλικίες είναι σε μια αναζήτηση” όπως αναφέρει ο Μυστακίδης. Δεν παραλείπει δε να εκφράσει την αισιοδοξία του: “Παρά τα όσα συμβαίνουν, εγώ πιστεύω ότι όλο αυτό που λέγεται life style θα καταρρεύσει σύντομα. Πολιτιστικά και πνευματικά δεν φαίνεται να υπάρχει πιο κάτω!”.

ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ…

Με την ίδια αισιοδοξία και απόλυτα συνειδητοποιημένοι επέλεξαν να μείνουν στη Θεσσαλονίκη. “Το να φύγεις στην Αθήνα είναι μια παιδική ασθένεια, που εγώ την πέρασα μικρός!” λέει ο Μυστακίδης γελώντας. “Δεν είναι λύση. Μόνο για ατομική καριέρα” σημειώνει ο Σφίγγος.
Άραγε η Θεσσαλονίκη δεν είναι στα μάτια τους “μίζερη και αλλοτριωμένη”, όπως πολλοί συνάδελφοί τους υποστηρίζουν; “Το έχω ακούσει από πολύ κόσμο αυτό, αλλά τι έκαναν για να μη γίνει έτσι η Θεσσαλονίκη και τι κάνουν για να αλλάξει; Και τότε που η Θεσσαλονίκη ήταν αλλιώς, αυτοί απλά παρακολουθούσαν. Δεν ήταν αυτοί που έφτιαχναν τα πράγματα”, υποστηρίζει ο Μυστακίδης. Η πόλη αυτή είναι ακόμα φυτώριο πολιτισμού, λένε. “Η πιτσιρικαρία συνεχίζει και δουλεύει από κάτω, κάνει πράγματα. Απλά δεν υπάρχουν χώροι”, αναφέρουν και με την ευκαιρία θίγουν και ένα άλλο ζήτημα: “Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι έχουν φτιάξει έτσι τους νόμους ώστε δεν μπορείς να φτιάξεις έναν χώρο που να φιλοξενεί ωραία πράγματα. Δεν σε αφήνουν. Για παράδειγμα, από τη μια ζητούν να έχεις θέσεις πάρκινγκ και από την άλλη γίνεται ολόκληρη καμπάνια για να μην παίρνει κάποιος το αμάξι του όταν βγαίνει να πιει. Δεν είναι αντιφατικό;”.

Με ή χωρίς αμάξι αξίζει να επισκεφθείτε την “Πριγκηπέσσα” – εξάλλου το μαγαζί βρίσκεται στο κέντρο της πόλης. Ακόμη και αν ορισμένα από τα τραγούδια σάς φανούν άγνωστα, μην ανησυχείτε. Οι νότες θα σας οδηγήσουν στα λόγια. Εξάλλου, όπως εύστοχα συμπληρώνουν οι δύο μουσικοί, “ό,τι παρουσιάζουμε είναι παράλληλα και μια εκπαίδευση, όχι απλά ψυχαγωγία. Σε βάζει στη διαδικασία να ασχοληθείς μ’ αυτά που ακούς”.