Το Δεκέμβριο του 2014, οι ‘Ούτε Σπόντα’ κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο με τίτλο ‘Τα ρεφρέν κάποιου χρησμού’. 11 τραγούδια σε μουσική και στίχους του Γιάννη Παπαγεωργίου και του Χρήστου Παπαδόπουλου συνθέτουν την πρώτη δουλειά του συγκροτήματος.
Μουσικές ετερόκλητες, επηρεασμένες από τη ροκ (Βαβέλ), από το swing (Εσύ και τα πειστήρια), αλλά και από τη λαϊκή μας μουσική (Δίνε Του, Το τραγούδι του μάγου), συνδυασμένες με στίχους που έχουν αναφορά σε τοπία, ανθρώπους και καταστάσεις, συγκεντρώνονται σε ένα δίσκο μέσα από την οπτική γωνία του δημιουργού τους και την ερμηνευτική προσέγγιση της μπάντας.
Οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν το καλοκαίρι του 2014, στη Θεσσαλονίκη, στο δικό μας στούντιο και στο Speakeasies στούντιο. Τη μίξη και το mastering του ήχου έκανε ο Χρήστος Μέγας. Τα γραφιστικά και το σχεδιασμό του δίσκου επιμελήθηκε η Άρτεμις Ψάλτογλου. Τα τραγούδια ηχογράφησαν τα μέλη του συγκροτήματος: Γιάννης Παπαγεωργίου (τραγούδι ακουστική κιθάρα, ηλεκτρικές κιθάρες), Χρήστος Παπαδόπουλος (τραγούδι, κλαρινέτο, shaker, ντέφι, φωνητικά), Αστέρης Τσαλίκης (ακκορντεόν, πιάνο, keyboards, ξυλάκια), Στέλιος Σιούλας (ντραμς, καχόν, shaker, ξυλάκια, φωνητικά), Τζίνα Μιξαφέντη (τραγούδι, φωνητικά), ενώ συμμετέχουν οι μουσικοί: Ηλίας Ρότσιας (ηλεκτρικό μπάσο), Δημήτρης Μυστακίδης (τρίχορδο μπουζούκι), Βασίλης Ζιγκερίδης (κανονάκι), Μανώλης Σταματιάδης (πλήκτρα, samples), Νίκος Βαρελάς (ταραμπούκα, ρεκ, μπόνγκος) και ο Ρούγκεν Καρμέρης (αφήγηση).
“Όπως καθετί γύρω μας, έτσι και η μουσική δεν προκύπτει από παρθενογένεση, ούτε αντιμετωπίζεται ως κάτι ξεκομμένο από τα εγκόσμια, κλεισμένη στους 4 τοίχους της ‘τέχνης’. Αντιθέτως, θέλει και οφείλει να δραπετεύει. Τα τραγούδια είναι συγκεχυμένες μορφές ενέργειας που αιχμαλωτίζονται σε μια δεδομένη χρονική στιγμή και αποκτούν σάρκα και οστά, εξασφαλίζοντας την ύπαρξή τους εσαεί. Στον πρώτο μας δίσκο, κάποια τραγούδια κοντεύουν πλέον τα 10 χρόνια ζωής, ενώ άλλα καθρεφτίζουν πιο πρόσφατες εμπειρίες μας και ανησυχίες, φανερώνοντας, το κάθε ένα με τη σειρά του, λίγες πατημασιές από το δρόμο που βαδίζουμε, το δρόμο που ψάχνουμε να βρίσκουμε συνεχώς, το δρόμο αυτό που θα μας βγάλει όλο και πιο κοντά στα ίχνη του χαμένου θησαυρού… ”
Γ.Π.