Γεννήθηκε το 1969 στην Τούμπα από προσφυγική οικογένεια.
Τα πρώτα του ακούσματα αντλούν από τη σμυρναίικη οικογενειακή πολιτισμική συγκρότηση, καθώς και από το επαγγελματικό περιβάλλον του πατέρα του, κυρ – Τάκη, έμπειρου κιθαρίστα και τραγουδιστή της μεταπολεμικής περιόδου.
Στα 13 του, ξεκίνησε μελετώντας κιθάρα, στα βήματα του πατέρα του, και του μεγάλου αδελφού του, Σταύρου. Από τα τραγούδια του κυρ – Τάκη, περνά στον Καββαδία, μέσω Μικρούτσικου, -που τροφοδοτεί την τάση του να πάει στα καράβια- στις μπαλλάντες, στα εξωτικά ρεμπέτικα τραγούδια.
Με το ακκορντεόν ξεκινά στα δεκαέξι του, θέλοντας να διαφοροποιηθεί από την οικογενειακή κιθαριστική παράδοση.
Τα πρώτα ερεθίσματα και πάλι στο οικογενειακό πλαίσιο, από του κουμπάρο του κυρ-Τάκη, τον ακκορντεονίστα Χρήστο Παπαδόπουλο, τους ακκορντεονίστες συναδέλφους του πατέρα του, Σταύρο Μπαλτά, και Παρούση, σε πρόβες, σε στούντιο και σε διασκεδάσεις.
Ακούει τον Ηρακλή Βαβάτσικα και ξεκινάει ακκορντεόν στο Νέο Ωδείο Θεσσαλονίκης, με δάσκαλο τον Κώστα Αρουτζίδη. Παράλληλα, στη σχόλη του, μελετά: Χατζηδάκι, Νίνο Ρότα, Άστορ Πιατζόλα.
Μετεγγράφεται στο Σύγχρονο Ωδείο Θεσσαλονίκης – παρακολουθώντας το ενθουσιώδες συνεργατικό ρεύμα που τροφοδότησε η ίδρυση του – όπου και συνεχίζει με δάσκαλο τον Κώστα Γκουντουβά. Γρήγορα όμως ο ενθουσιασμός ξεφουσκώνει, και οι εφηβικές σειρήνες τον ξαναφέρνουν στην κιθάρα, και αυτή τη φορά στο ρόκ.
Λίγο πριν φύγει στο στρατό, αποφασίζει να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική και ξαναγράφεται στη τάξη του Κώστα Αρουτζίδη (1993). Μεσολαβεί ο στρατός, και ο αιφνίδιος θάνατος του κυρ-Τάκη, σε τροχαίο.
Ένα απόγευμα πάνω στη μελέτη τού μάρς αλά τούρκα, τού τηλεφωνεί για δουλειά ένας παληός συνεργάτης του πατέρα του, από το οινοφροντιστήριο στην Τούμπα.
Ηλ: Δεν έχω ρεπερτόριο – Βασ: Έλα νύχτα είναι, δε μας βλέπουν
Έτσι ξεκίνησε η πορεία του στη λαϊκή μουσική, όπως άλλωστε και του μεγάλου αδελφού του Σταύρου. Μετά τρεις μήνες, προτεινόμενος από τον Ηρακλή Βαβάτσικα, συνεργάζεται με τον Κώστα Ζήκα στο Τήνελλα, όπου και γνωρίζεται με τους με πιο φερέλπιδες νέους μουσικούς της Θεσσαλονίκης, και με τον Μανώλη Πάππο.
Η μεγάλη του αγάπη και αγωνία για το ταξίμι, βρίσκει διέξοδο στις ακροάσεις των ηχογραφήσεων του Λάζαρου Κουλαξίζη, αλλά παίρνει σώμα όταν το 1992 παίζει στη μουσική σκηνή Βάρδια (μεικτό πρόγραμμα), με τον βιολιστή Τάσο Κοτσιώλη, και με τον Μητσάρα, τον κιθαρίστα από τη Ξηροκρήνη. Εκεί με το ενθουσιώδες παίξιμο του Κοτσιώλη, αλλά και με τα πρακτικά και καλοστημένα μικρά μαθήματα – ταξίμια του Μητσάρα, εξοικιώνεται με τα μακάμια και η μουτζούρα του μεταμορφώνεται σιγά-σιγά σε ταξίμι.
Η συνέχεια δίνεται στην Όμορφη Νύχτα – που κρατάει δυό χρόνια – στις τελευταίες μεγάλες αναλαμπές της, με τους Γιώργο και Μανώλη Χουλιάρα, τον γενναιόδωρο Λάζαρο Χαριτίδη αλλά και τον Ζιάντ Ραμπάμπ, με ιδιαίτερο ρεπερτόριο, κυρίως άγνωστα βαρειά τραγούδια του Τσιτσάνη. Από ‘κεί στο Μάσα Σούρα με μεικτά προγράμματα (με απ’ όλα) κι από ‘κεί ακριβώς από κάτω, στα ποιοτικά στο Αντ’ Αυτού, μετά στο Ρεμπετάδικο στη Νεάπολη με τον Αγάθωνα (1999). Ή διαδρομή του αυτή (1990-2000), στις προσταγές του επιούσιου, παρακολουθείται και παρακολουθεί τις πρακτικές που σημαίνει η όλο και πιο σοβαροφανής και επίμονη χρήση όρων, (όπως: Έντεχνο, Ρεμπετάδικο κ.λ.π.) που προκύπτουν (και) από την ανάγκη επιφανειακής διάκρισης των ειδών σε περιβάλλοντα διασκεδαστηριακών ωσμώσεων. Παράλληλα, με τον αδελφό του Σταύρο, τον Λάζαρο Χαριτίδη, τον Βασίλη Μασσαλά και την Ελένη Καλαϊτζίδου, ιδρύουν τον Δούρειο Ήχο, ένα συγκρότημα δημιουργικής αναζήτησης, με πλούσια μουσική δράση, σε μικρά μουσικά στέκια και συναυλίες. Εμφανίζεται στις πανηγυρικές εκδηλώσεις του ΟΠΠΘ 97.
Το 1998 σταματά το ωδείο λόγω (και) προβλημάτων υγείας (αυχενικό σύνδρόμο).
Καλοκαιρινές εμφανίσεις σε Ρόδο, Σαντορίνη, Χαλκιδική. Το 2000 βρίσκεται στην Αθήνα με την Νίκη Τσαϊρέλλη, και μετά πίσω στη Θεσσαλονίκη, στην Αίγλη με τον Π. Γαϊτάνο και μια ορχήστρα με εκλεκτούς θεσσαλονικείς μουσικούς. (Μυστακίδης, Παφρανίδης, κά.) Το 2002 εμφανίζεται σε σειρά συναυλιών με το Μανόλη Μητσιά. Το 1999, εμφανίζεται επανειλημμένα στις εκπομπές του Π. Σαββόπουλου και Μ. Βολωνάκη, για το ρεμπέτικο και την 28 Οκτωβρίου με τη Δώρα Κυριακίδου, τον Αγάθωνα και την ορχήστρα του, ως έκτακτος συνεργάτης. Το 2003 με τον αδελφό του Σταύρο, τον Χρήστο Μαστέλο, τη Σοφία Εμφιετζή , τον Παναγιώτη Αστεριάδη στο μπουζούκι και μετέπειτα τον Τριαντάφυλλο Χαλκιά, ιδρύουν το συγκρότημα ειδικού ρεπερτορίου «Λαϊκό Πάλκο» με εμφανίσεις στο Σαράι, στην Όμορφη Νύχτα, στο Μπάμ Τερλερλέ, στη Βάρδια, αλλά και στην ΕΤ3. Τότε ξεκινάει και η ιδιαιτέρως αποτελεσματική συνεργασία στο χώρο του παληού λαϊκού τραγουδιού, με τον μυτιληνιό τραγουδιστή Σόλωνα Λέκκα. Ακόμα, συνεργάστηκε με τον Γιάννη Σαούλη σε δισκογραφικές παραγωγές (σάουντρακ) και σε συναυλίες. Μαζί του εμφανίστηκε στο Μέγαρο Πολιτισμού Ατατούρκ της Κωνσταντινούπολης σε συνεργασία με το κονσερβατουάρ και την ομογένεια. Συνεργάστηκε με τον Θωμά Κοροβίνη και τη Μαρία Φωτίου, σε μουσικά προγράμματα, θεματικές συναυλίες (για την ομογένεια στο Ζάππειο Παρθεναγωγείο) και σε παραστάσεις Θεάτρου Σκιών. Το καλοκαίρι του 2005 ηχογράφησε για το Στεφάνι του Αντώνη Απέργη.
Φέτος εμφανίζεται στο ρεμπετάδικο: Τ’ Απόβραδο με τον Χρήστο Πετρίδη, την Αλέκα, τον Σταύρο, κ.ά
Στο άμεσο μέλλον, με τον Σόλωνα Λέκκα, και το συγκρότημα Λαϊκό Πάλκο προετοιμάζονται για εξειδικευμένες χειμερινές εμφανίσεις και ηχογραφήσεις.